piątek, 18 stycznia 2013

Przy­jaźń nie potępia w chwi­lach trud­nych, nie od­po­wiada zim­nym ro­zumo­waniem: gdy­byś postąpił w ten czy tam­ten sposób... Ot­wiera sze­roko ra­miona i mówi: nie pragnę wie­dzieć, nie oce­niam, tu­taj jest ser­ce, gdzie możesz spocząć...

"Przy­jaźń nie potępia w chwi­lach trud­nych, nie od­po­wiada zim­nym ro­zumo­waniem: gdy­byś postąpił w ten czy tam­ten sposób... Ot­wiera sze­roko ra­miona i mówi: nie pragnę wie­dzieć, nie oce­niam, tu­taj jest ser­ce, gdzie możesz spocząć."
Malwida von Meysenbug   
 Przyjaźń... Piękna relacja międzyludzka. Myślę, że porównywalna do miłości, chociaż przyjaźń to szereg szczerych wyznań, miłość- niekoniecznie. Przyjaźń jednak jest rodzajem miłości. Ale nie miłości partnerskiej, lecz miłości braterskiej. Przyjaciel nie musi być z nami spokrewniony, żeby kochać go jak własne rodzeństwo. Przyjaciel to osoba, która nie jest zawsze, ale jest często i regularnie. Jest to osoba, z którą można szczerze porozmawiać, pośmiać się, popłakać, pokłócić, a i tak prędzej czy później wszystko wraca do normy. Z przyjacielem nawet milczenie staje się rozmową. Przyjaciel nie potrzebuje słów, żeby wiedzieć, że coś jest nie tak. Zaskakujące jest jak bardzo stara się o to, aby nie dać odczuć tego. Staję się wtedy weselszy, śmieszniejszy i próbuje nas odciągnąć od złych myśli. To człowiek, z którym można "góry przenosić" i nigdy się nie wypala. Nawet jeżeli jesteśmy nieznośni, bo i takie sytuacje się zdarzają. Przyjaciel może powiedzieć najgorszą prawdę, ale nie dlatego, żeby nas zdołować, ale żeby nas motywować do naprawiania błędów. Wielu z nas błędnie rozumie pojęcie przyjaźni i wiele wydarzeń, oraz sytuacji jakie zachodzą, jest niezgodnych. Przyjaźń nigdy nie zdradza, a jeśli zdradza, to nigdy nie powinna zostać nazwana przyjaźnią. Ona nigdy nie zawodzi i nie odmawia. Zawsze doradzi, odradzi i pomoże w podjęciu decyzji. Ona nie zazdrości, a wspiera i cieszy się ze szczęścia drugiej osoby. To dość szlachetne uczucie. Można by powiedzieć, że mieć przyjaciela, to najcenniejszy skarb, jaki tylko mogliśmy w życiu otrzymać. Wiadomo, że z biegiem lat wszystko wygasa i wiele przyjaźni traci iskierkę. Cóż wtedy robić? Myślę, że prawdziwa przyjaźń przetrwa wszystko, nawet jeśli będzie dzieliła ją ogromna przepaść. Ludzie, którzy nie mogą bez siebie funkcjonować, nigdy nie odchodzą... A jeżeli odchodzą, to zawsze wracają, bo przecież każdy popełnia błędy. Przyjaźń jest nierozłączna, tylko śmierć może ją rozdzielić. Warto doceniać swoich najbliższych. Starajmy się być także najlepszymi dla nich.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz