Przy­jaźń nie potępia w chwi­lach trud­nych, nie od­po­wiada zim­nym ro­zumo­waniem: gdy­byś postąpił w ten czy tam­ten sposób... Ot­wiera sze­roko ra­miona i mówi: nie pragnę wie­dzieć, nie oce­niam, tu­taj jest ser­ce, gdzie możesz spocząć...

"Przy­jaźń nie potępia w chwi­lach trud­nych, nie od­po­wiada zim­nym ro­zumo­waniem: gdy­byś postąpił w ten czy tam­ten sposób... Ot­wiera sze­roko ra­miona i mówi: nie pragnę wie­dzieć, nie oce­niam, tu­taj jest ser­ce, gdzie możesz spocząć."

Malwida von Meysenbug   

 Przyjaźń... Piękna relacja międzyludzka. Myślę, że porównywalna do miłości, chociaż przyjaźń to szereg szczerych wyznań, miłość- niekoniecznie. Przyjaźń jednak jest rodzajem miłości. Ale nie miłości partnerskiej, lecz miłości braterskiej. Przyjaciel nie musi być z nami spokrewniony, żeby kochać go jak własne rodzeństwo. Przyjaciel to osoba, która nie jest zawsze, ale jest często i regularnie. Jest to osoba, z którą można szczerze porozmawiać, pośmiać się, popłakać, pokłócić, a i tak prędzej czy później wszystko wraca do normy. Z przyjacielem nawet milczenie staje się rozmową. Przyjaciel nie potrzebuje słów, żeby wiedzieć, że coś jest nie tak. Zaskakujące jest jak bardzo stara się o to, aby nie dać odczuć tego. Staję się wtedy weselszy, śmieszniejszy i próbuje nas odciągnąć od złych myśli. To człowiek, z którym można "góry przenosić" i nigdy się nie wypala. Nawet jeżeli jesteśmy nieznośni, bo i takie sytuacje się zdarzają. Przyjaciel może powiedzieć najgorszą prawdę, ale nie dlatego, żeby nas zdołować, ale żeby nas motywować do naprawiania błędów. Wielu z nas błędnie rozumie pojęcie przyjaźni i wiele wydarzeń, oraz sytuacji jakie zachodzą, jest niezgodnych. Przyjaźń nigdy nie zdradza, a jeśli zdradza, to nigdy nie powinna zostać nazwana przyjaźnią. Ona nigdy nie zawodzi i nie odmawia. Zawsze doradzi, odradzi i pomoże w podjęciu decyzji. Ona nie zazdrości, a wspiera i cieszy się ze szczęścia drugiej osoby. To dość szlachetne uczucie. Można by powiedzieć, że mieć przyjaciela, to najcenniejszy skarb, jaki tylko mogliśmy w życiu otrzymać. Wiadomo, że z biegiem lat wszystko wygasa i wiele przyjaźni traci iskierkę. Cóż wtedy robić? Myślę, że prawdziwa przyjaźń przetrwa wszystko, nawet jeśli będzie dzieliła ją ogromna przepaść. Ludzie, którzy nie mogą bez siebie funkcjonować, nigdy nie odchodzą... A jeżeli odchodzą, to zawsze wracają, bo przecież każdy popełnia błędy. Przyjaźń jest nierozłączna, tylko śmierć może ją rozdzielić. Warto doceniać swoich najbliższych. Starajmy się być także najlepszymi dla nich.